{[['
']]}
']]}
အစမေကာင္းေသာ ရခိုင္ႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာ (၅)
ေမာင္စင္ၾကယ္
တစ္
ေစာမ်ိဳးဆက္ေရ..
အစမေကာင္းေသာ ရခုိင္ႏွင့္ရိုဟင္ဂ်ာ ျပႆနာ ကိုကုိယ္တင္ျပခဲ့ရာမွာ ကုိယ့္စိတ္ထဲ ဒီေလာက္နဲ႔မလံုေလာက္ေသးဘူးလို႔ထင္မိတဲ့အတြက္ ကုိယ့္ရဲ့မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ မြတ္ဆလင္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ ရခိုင္မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ပါ ဆက္လက္ျပီး ေဆြးေႏြးေမးျမန္းပါတယ္။
ပထမဆံုးေမးမိတာက မြတ္ဆလင္မိတ္ေဆြကိုပါ။ သူက ရခုိင္ဘုရင္ေတြလက္ထက္မွာ ပထမဆံုးရခုိင္ျပည္နယ္သားအျဖစ္ သတ္မွတ္ခ်ီးျမွင့္ျခင္းခံရတာက ကမန္ လို႔ေခၚတဲ့မြတ္ဆလင္ရခုိင္အမ်ိဳးသားေတြ ျဖစ္သတဲ့။ ဒါကို ရခုိင္မိတ္ေဆြကိုေမးၾကည့္ေတာ့ သူကလည္းဟုတ္မွန္ေၾကာင္းေျပာပါတယ္။ ဒီကတဆက္ထဲ သက္ ဆီေရာက္သြားေတာ့ ရခိုင္အဖဲြ႔က ကြယ္လြန္သူ ေရွ႕ေန ခုိင္ေစာထြန္းကိုသတိရမိပါတယ္။ သက္ တဦးဘန္ေကာက္ျမိဳ႕ေပၚမွာရွိေၾကာင္းသိရေတာ့ ကုိယ္တို႔ႏွစ္ဦးသား သြားေတြ႔ၾကပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ သက္ ဆရာကအိမ္မွာမရွိျပန္ပါဘူး။
ဆရာၾကီးသူရိယဦးသိန္းေအာင္ဟာ သူ႔ရဲ့ရာဇသၾကၤန္၀တၳဳၾကီးမွာ သက္ေတာင္တန္းမွာ သက္ေတြေထာင္ထေနလို႔ ဘုရင့္အမိန္႔ေတာ္ျဖင့္ သက္ေတြကိုသြားေရာက္ႏွိမ္နင္းရေၾကာင္းေရးသား ထားတာကို သတိရလို႔သြားရွာမိတာပါ။ သက္ေတာင္တန္းဆုိတာ အခုေတာ့ ခ်င္းေတာင္တန္းပါဘဲ ေစာမ်ိဳးဆက္ေရ။
မိတ္ေဆြမြတ္ဆလင္က ေနာက္ဆံုးေျပာျပတာက အေနာ္ရထာ (အႏူယုဒၨါ) ကို ( အႏူရသာ) ဆိုတာရယ္၊ က်န္စစ္သားကို က်န္း က “လ”၊ စစ္သား က “ၾကယ္တာရာ” တဲ့ကြယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ၾကယ္တာရာေတြျခံရံေနတဲ့လ ေပါ့ကြယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ျမန္မာအစ တေကာင္းကမွာ အေျခခ်ခဲ့တဲ့ အဘိရာဇာ (ၾကီးက်ယ္ေသာဘုရင္မင္းျမတ္) နဲ႔သားေတာ္ ကံရာဇာၾကီး၊ ကံရာဇာငယ္တို႔ဟာ ပုဂံေခတ္အထိ အိႏၵိယသားတုိ႔ရဲ့ အမည္ေတြပါလားကြယ္။ ေတာ္ၾကာေျပာရင္း ေျပာရင္း နဲ႔က ဗမာ ကေနျပီး ျမန္မာ ဆီကိုေရာက္သြား ပါဦးေတာ့မယ္။
ႏွစ္
ေစာမ်ိဳးဆက္ေရ..
မိတ္ေဆြရခုိင္အမ်ိဳးသားၾကီးနဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ကိစၥကိုေဆြးေႏြး မိၾကျပန္ပါေသးတယ္။
မူဂ်ာဟစ္ ႏွင့္ ရိုဟင္ဂ်ာ
ရခုိင္ၾကီးက ရိုဟင္ဂ်ာဟာ (လက္နက္မကိုင္တဲ့အဖြဲ႔) နဲ႔ လက္နက္ကုိင္ျပီးတိုက္ခုိက္တဲ့ (မူဂ်ာဟစ္) ဆိုတာရွိပါသတဲ့။ နုိင္ငံေရးအဖြဲ႕နဲ႔ စစ္ေရးအဖြဲ႔ေပါ့ကြယ္။ ကိုယ္နဲ႔ တုိက်ိဳမွာေတြ႔ခဲ့တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာရယ္၊ ရခုိင္ျပည္နယ္အေရးမွာ ကင္ဘာရာ (Camberra) သြားျပီးဆႏၵျပတဲ့ လွျမင့္ ဦးေဆာင္တဲ့ (ရိုဟင္ဂ်ာ) ရယ္၊ ျပီးေတာ့ ျဗိတိန္ပါလီမန္မွာ မီးအိုးသြားေဖာက္ခဲ့တဲ့ ထြန္းေဖ ဦးေဆာင္တဲ့ (ဂိုဟင္ဂ်ာ) ရယ္၊ ဒါေတြကလက္နက္မကိုင္ဘဲ ကမၻာကိုသြားျပီး ႏုိင္ငံေရးလႈပ္ရွားေနတဲ့အဖဲြ႔ေတြပါ။
ဦးစြာ စစခ်င္းကေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ဟာ ရခုိင္ျပည္နယ္မွာ လက္နက္နဲ႔စခဲ့ၾကတာပါတဲ့။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးျပီးတဲ့အခါ ဘဂၤလား (စစ္တေကာင္း) နယ္သားေတြဟာ အဂၤလိပ္တပ္နဲ႔အတူ ရခုိင္ထဲကို အေျမာက္အျမား ၀င္ေရာက္လုိက္ပါလာခဲ့သူေတြပါဘဲ။ ဒါေၾကာင့္ျဗိတိသွ်ပါလီမန္မွာ ရိုဟင္ဂ်ာထြန္းေဖတေယာက္ စကားေဒါသူပုန္ေတြ ထခြင့္ရခဲ့တာေပါ့ကြယ္။ သူတို႔ဟာ ရခုိင္ကို၀င္လာတဲ့အခါ တဖက္ကေဒသခ်င္းဆက္စပ္မႈရွိတဲ့ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာ (ေမယုနယ္ျခားေဒသ) မွာ အလံုးအရင္းနဲ႔ အေျခစိုက္ေနခဲ့ၾကျပီး ေဒသခံရခုိင္ေတြကုိ အင္အားႏွင့္ ေမာင္းႏွင္ထုတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့လူမ်ိဳးကိုလည္း ဘဂၤလားႏွင့္ စစ္တေကာင္းနယ္မွာ မရွိတဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလို႔လဲ ေခၚဆိုေစခဲ့ပါတယ္။
ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာနယ္ထဲကို ၀င္ေရာက္လာလို႔ အတန္ၾကာလာတဲ့အခါ ဒီလူေတြက သူတို႔ဟာျမန္မာဘုရင္ေတြ လက္ထက္ကတည္းက ရွိလာခဲ့ပါတယ္လို႔၀ါဒျဖန္႔ျပီး ဘူးသီးေတာင္နဲ႔ ေမာင္းေတာနယ္ကို သီးျခားမြတ္ဆလင္နယ္ေျမအျဖစ္ ရထုိက္ေၾကာင္းေတာင္းဆုိပါေတာ့တယ္။ ပထမဆံုးေတာင္းဆုိတဲ့ အဖြဲ႔ကေတာ့ ဂ်မီးရာတူဦးလိမာ ဆိုတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္ျပီး ယင္းအဖြဲ႔ကဘဲ လွ်ိဳ႕၀ွက္စြာနဲ႔ လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔ျဖစ္တဲ့ မူဂ်ာဟစ္ ကိုဖဲြ႔စည္းျပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဗၺဒူလ္ကာဆင္ ကို ေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ျပီး အဲဒီနယ္မွာအၾကမ္းဖက္ေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္တဲ့။
ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြအေပၚမွာ မူဂ်ာဟစ္ေတြဟာလူမ်ိဳးေရးအရ ရြာလံုးကၽြတ္မီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးျခင္း၊ သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ မတရားျပဳက်င့္ျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ တပ္မေတာ္မွ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွစျပီးတိုက္ခိုက္လာခဲ့ေသာ္လည္း တပ္မေတာ္ျပန္သြားျပီးတဲ့ေနာက္မွာ ဒီအတိုင္းအၾကမ္းဖက္ဆကလက္က်ဴးေက်ာ္ၾကျပန္ပါတယ္း။ ၁၉၅၂ ခုႏွစ္ေရာက္ေတာ့ တပ္မေတာ္က ေမယုစစ္ဆင္ေရး အမည္နဲ႔ မူဂ်ာဟစ္ဌာနခ်ဳပ္တည္ရာ လက္ပန္ေတာင္ကို စစ္ဆင္တုိက္ခုိက္ရာမွာ အဗၺဒူလ္ကာဆင္ရဲ့ အင္အား မ်ားစြာနည္းပါးသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီကတဆင့္ ၁၉၅၄ ခုႏွစ္ေရာက္တဲ့အခါ မူဂ်ာဟစ္တုိ႔ရဲ့အခုိင္အမာစခန္းတည္ရွိရာ ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္းေတာနယ္ကို မုတ္သုန္စစ္ဆင္ေရးဆင္ႏႊဲျပန္ရာ ပုန္းေအာင္းေနတဲ့ကာဆင္ဟာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္ထဲကို၀င္ေျပးသြားျပီး ကာနယ္စီဘာလ္ေရာ္ရွင္း၊ ေမဂ်ာအာဘတ္၊ ေမဂ်ာ မူစေတာ္ဖီတို႔ဟာ ကာစင္ကို အေေမြဆက္ခံရာမွအေသဖမ္းဆီးမိၾကပါတယ္။ ၁၉၅၅၊ ၅၆၊ ၅၇၊ ၅၈ ခုႏွစ္မ်ား အေရာက္မွာေတာ့ မူဂ်ာဟစ္ေတြဟာဓားျပေတြ၊ ေမွာင္ခိုေတြအဆင့္ကို ေရာက္သြားျပီး ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ရဲ့ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ တဖန္ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာကိုပါေရာက္ရွိလာျပီး ခုလိုႏုိင္ငံေရးေလာကမွာ ကျပၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္ကြယ္။
မူဂ်ာဟစ္နဲ႔ ရိုဟင္ဂ်ာေတြအေၾကာင္းေတြအျပင္ ပုဂံေခတ္နဲ႔၊ ရခုိင္ဘုရင္ေတြအေၾကာင္း ပါသိရတာ ေက်းဇူးပါဘဲ အန္ကယ္ရယ္။ ဒါနဲ႔ အန္ကယ္ရဲ့မိတ္ေဆြ မြတ္ဆလင္နဲ႔ ရခုိင္ၾကီးတို႔က နိဂုံးခ်ဳပ္မွာဘာေတြမ်ား ေျပာၾကပါေသးသလဲအန္ကယ္။
ေအးကြယ္၊ ေစာမ်ဳိးဆက္ေမးမွသတိရေတာ့တယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးက ရယ္ေမာျပီးေျပာၾကတယ္ကြယ့္။
ေျပာပါဦးအန္ကယ္။
မြတ္ဆလင္ၾကီးက ရခုိင္နဲ႔ေျမႊေပြးေတြ႔တဲ့အခါ ရခုိင္ကိုအရင္ရိုက္ဆိုတာက လူပုဂၢိဳလ္ရခုိင္ကိုအရင္ရိုက္ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူးတဲ့၊ ရခုိင္ငွက္ေပ်ာသီးကအမွည့္လြယ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္အရင္ဆြတ္၊ အရင္ခုတ္ခိုင္းတာျဖစ္တယ္တဲ့။ ေျမြေပြးက သူ႔ကိုမထိမခ်င္း သူဘာမွမလုပ္ဘူးတဲ့ကြယ္။
ဒါနဲ႔ရခုိင္ၾကီးကေကာ အန္ကယ္။
ကုလားမႏိုင္ ရခုိင္မဲ ဆိုတာကအသံထြက္လဲမွားၾကေတာ့ အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူရာမွာေတာင္မွားပါသတဲ့၊ အသံထြက္အစစ္အမွန္က “မဲ” မဟုတ္ဘဲ “ေမး” တဲ့၊ ကုလားကုိမႏိုင္ရင္ ရခုိင္ကိုေမးပါ တဲ႔ကြယ္။
ဟုတ္ကဲ့၊ နားလည္ပါျပီအန္ကယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာတာေတြနားေထာင္ရေတာ့ ကုိယ္တို႔ရဲ့ဆရာသမား ရခုိင္အမ်ိဳးသားစာေရးဆရာၾကီး တကၠသိုလ္ နႏၵမိတ္ (ျမ၀တီအယ္ဒီတာခ်ဳပ္) ေျပာတဲ့ ရခုိင္နဲ႔ျမန္မာ ပံုျပင္ေတာင္မေျပာျပျဖစ္ေတာ့ဘူး။
ဒါဆုိ ကၽြန္ေတာ့ကိုသာေျပာျပပါေတာ့ အန္ကယ္။
တေန႔ေတာ့အလြန္ရိုးသားတဲ့ေတာသားရခုိင္ၾကီးဟာ ဗမာရြာကိုေရာက္လာတယ္။ ဗမာေတြေမြးျပီး အုပ္ေဆာင္းေတြနဲ႔ထားတဲ့ လင္းတၾကီးကို ရခုိင္ၾကီးက ၾကက္ဖၾကီးထင္မွတ္ျပီး ဗမာမိတ္ေဆြထံ မရမကေတာင္း၀ယ္ပါတယ္။ သူအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရေတြတိုက္၊ အစာေတြေကၽြးျပီး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ေပါ့ကြယ္။ ရက္ေတြလေတြၾကာတဲ့အထိ သူ႔စိတ္အထင္၊ သူ႔ၾကက္ဖၾကီးဟာအစာလဲမစား၊ ေရလဲမေသာက္ဆိုေတာ့ သူ႔ၾကက္ဖၾကီးဟာ ဗမာျပည္နဲ႔ဗမာရြာကိုလြမ္းလို႔ ခုလုိအစာမစား၊ ေရမေသာက္တာပဲျဖစ္ရမွာပဲတဲ့၊ ဒီေတာ့ ရခုိင္ၾကီးကသူ႔ၾကက္ဖၾကီး (လင္းတၾကီး) ကို ခုလိုေျပာရွာသတဲ့ကြယ္။
ဘယ္လိုမ်ားလဲ အန္ကယ္၊ ေျပာပါဦး။
ကြတ္ ကြတ္လဲမျမည္၊ ဆန္ေစ့လဲမစား၊ အေမာင္ဗမာျပည္လြမ္းသလားတဲ့။
Post a Comment