{[['
']]}
']]}
ထိုင္းႏိုင္ငံ လူသားျပတိုက္ထဲက ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္မ်ား
ဘတ္ ၅၀၀ ျမန္မာက်ပ္ေငြနဲ႔ ဆိုရင္ ၁၅၀၀၀ ဝန္းက်င္ေပးၿပီး ၾကည့္ရတဲ့ လည္ပင္းေၾကးကြင္းစြပ္ ကယန္း ပေဒါင္ တိုင္းရင္းသားေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အားလံုးက ျမန္မာႏိုင္ငံ ကယားျပည္နယ္က လာၾကတာပါ။
ဓာတ္ပံု - ၿငိမ္းေဇာ္၊ ဧရာဝတီ
ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ခ႐ိုင္အတြင္းမွာရွိတဲ့ မဲ့ဆာ (Mae Sa) ၿမိဳ႕ငယ္ေလးက ထိုင္းသူေဌး တစ္ဦးပိုင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ဝန္း က်င္က ဖြင့္ထားတာ ျဖစ္တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ LONG NECK KAREN ဆိုၿပီး လည္ပင္း ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္ ဦးေရ ၁၀၀ ေက်ာ္နီးပါးကို ျပထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တဲအိမ္ေပါင္း ၇၀ နီးပါကို ရြာတန္းရွည္ပံုဆံ မ်ဳိးနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီမွာ ေနၾကတဲ့ ပေဒါင္ေတြဟာ သူတို႔ေဒသမွာ လုပ္ကိုင္စားေသာက္ေရး ခက္ခဲတာေၾကာင့္ နယ္စပ္ေတြ က ေနတဆင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံ ဘက္ကို ေရႊ႕ေျပာင္းလာရင္း ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ဖြင့္တဲ့ လူသားျပတိုက္ ထဲ
ေရာက္လာခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ပေဒါင္ တိုင္းရင္းသား တစ္ဦးက ေျပာပါတယ္။
သူတို႔ကို သူေဌးက မိသားစုအလိုက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး အနည္းငယ္သာ ေပးတာေၾကာင့္ ပေဒါင္အမ်ဳိးသား
ေတြက အျပင္ထြက္ ေန႔စားက်ပန္းအလုပ္ေတြ ရွာက်န္ လုပ္ရတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။
“သူေဌးက ဆီးဖိုး ဆန္ဖိုးေလာက္ဘဲ ေပးတာ ပါ” တဲ့ ေမးသမွ် အားလံုးနီးပါးက ဒီအတိုင္းပဲ ေျဖၾကပါ တယ္။
ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္အမ်ဳိးသမီးေတြကိုေတာ့ အျပင္ထြက္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္ထားပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာဘဲ မိုးလင္း မိုးခ်ဳပ္ ဧည့္သည္ အလာကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကရတာပါ။
မျဖစ္မေန အျပင္ေပးထြက္ရင္ေတာင္ သူတို႔ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ လည္းပင္းက ေၾကးကြင္းေတြကို လူမျမင္ႏိုင္
ေအာင္ အဝတ္ေတြနဲ႔ ပတ္ၿပီးသြားရတာပါ။
သူေဌးတစ္ဦးဦးက ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္မွန္းသိရင္ လူကို တန္ဖိုးျဖတ္ဝယ္ယူတာေၾကာင့္ အျပင္သြားတိုင္း ရုပ္ဖ်က္ၿပီး သြားၾကရတယ္လို႔ ပေဒါင္ အမ်ဳိးသမီးတစ္ဦးက ဆိုပါတယ္။
တဲအိမ္ထဲက လက္ယက္ကန္းယက္ေနတဲ့ ၁၀ ေက်ာ္သက္အရြယ္ ပေဒါင္ငယ္တစ္ဦးကေတာ့ “က်မ ရြာမွာ ေက်ာင္း ၅ တန္းဘဲ တက္တယ္။ ဒီမွာ ေရာက္လာတယ္။ ရြာမွာ အလုပ္မရွိဘူး” တဲ့ လက္တဘက္က ခ်ည္စကို သိမ္းေနရင္ ျမန္မာစကားကို ႀကိဳးစားၿပီး ေျပာပါတယ္။
အဲဒီမွာ ရွိတဲ့ ပေဒါင္အမ်ဳိးသမီးတိုင္း ခ်ည္ထည္မ်ဳိးစံု ယက္လုပ္ၾကတာပါ။ သူတို႔အတြက္ တဖက္တလမ္း ဝင္ေငြလို႔ ဆိုရမွာပါ။ အဲဒီက ေရာင္းလို႔ရတဲ့ ဝင္ေငြက သူတို႔အိမ္သံုးစရိတ္ကာမိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေတြက ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္ေတြကို ႏိုင္ငံျခားသားေတြ ၾကည့္ရႈ႕ေလ့လာဖို႔အတြက္ ထိုင္းအစိုးရက ေစ်းကြက္တခုအေနနဲ႔ စီစဥ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
အခုေနာက္ပိုင္း အစိုးရက ကိုယ္တိုင္မလုပ္ေတာ့ဘဲ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြကို လြဲေျပာင္းေပး လိုက္တာလို႔ သိရပါတယ္။
လြဲေျပာင္းေပးလိုက္ၿပီး မၾကာခင္မွာဘဲ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ျပေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ “တိုင္းရင္းသား ေက်းရြာ” ဆိုၿပီး ပေဒါင္ေတြကို ျပစားလာတာဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ထိုင္းႏိုင္ငံအေနနဲ႔ ပေဒါင္လူမ်ဳိးေတြကို အခေက်းေငြယူၿပီး Human Zoo သဖြယ္ျပစားတယ္ဆိုၿပီး ေနရပ္ ရင္း ျမန္မာျပည္က ပေဒါင္တိုင္းရင္းသားေတြက ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ပေဒါင္းတိုင္းရင္းသားေတြကိုယ္တိုင္ကလည္း ေနရပ္ရင္းျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးၾကပ္တည္းၿပီး အလုပ္ အကိုင္ ရွားပါး တဲ့အတြက္ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ လူသားျပတိုက္ မွာ အရွက္တရားေတြေဘးဖယ္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေန ၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျမန္မာစကားကို ပီပီသသေျပာဆိုႏိုင္တဲ့ ပေဒါင္တိုင္းရင္းသား ဦးခါးေလြက “ဒီမွာေတာ့ ဘယ္ေနခ်င္ပါ့မလဲ။ မျဖစ္လို႔တာ ေနရတာေပါ့။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာ အဆင္ေျပရင္ ျပန္မွာဘဲ။ အခုက လူသား တိရစာၦန္လိုလို ျဖစ္ေန တယ္” ေသာက္လက္စ ေရေႏြးခြက္ကို ကိုင္ရင္း ေျပာျပတာပါ။
ေနရပ္ရင္းျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာ့ စုစုေပါင္း ေၾကးကြင္းစြပ္ အေယာက္ ၁၀၀ ဝန္းက်င္သာ က်န္ေတာ့တယ္လို႔ သိရေပမယ့္ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာေတာ့ စီးပြားေရးအရ ေရာက္ရွိလာၾကတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ေၾကးကြင္းစြပ္ ပေဒါင္ လူမ်ဳိး ရာေပါင္းမ်ားစြာရွိေနၿပီျဖစ္တယ္လို႔သိရပါတယ္။
Post a Comment